Tlenek magnezu, Magnesii oxydi - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o tlenku magnezu
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1935
- Działanie tlenku magnezu
-
przeczyszczające, uzupełnia niedobór magnezu, zobojętnia kwas solny w żołądku
- Postacie tlenku magnezu
-
kapsułki miękkie, kapsułki twarde, proszek do sporządzania roztworu
- Układy narządowe
-
układ nerwowy i narządy zmysłów, układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Choroby wewnętrzne, Diagnostyka laboratoryjna, Gastroenterologia, Geriatria, Pediatria
- Rys historyczny tlenku magnezu
-
Tlenek magnezu jako produkt leczniczy został zatwierdzony do stosowania na terytorium Szwajcarii w 1935 roku. W latach osiemdziesiątych XX wieku związek wprowadzono do lecznictwa na terenie Stanów Zjednoczonych.
- Wzór sumaryczny tlenku magnezu
-
MgO
Spis treści
- Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające tlenek magnezu
- Wskazania do stosowania tlenku magnezu
- Dawkowanie tlenku magnezu
- Przeciwskazania do stosowania tlenku magnezu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenku magnezu
- Interakcje tlenku magnezu z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje tlenku magnezu z pożywieniem
- Wpływ tlenku magnezu na prowadzenie pojazdów
- Wpływ tlenku magnezu na ciążę
- Wpływ tlenku magnezu na laktację
- Skutki uboczne
- Objawy przedawkowania tlenku magnezu
- Mechanizm działania tlenku magnezu
- Wchłanianie tlenku magnezu
- Dystrybucja tlenku magnezu
- Wydalanie tlenku magnezu
Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające tlenek magnezu
Wskazania do stosowania tlenku magnezu
Tlenek magnezu podaje się w celu oczyszczenia światła jelit przed wykonywaniem badań diagnostycznych, zabiegów chirurgicznych oraz obrazowania radiologicznego (są to leki wieloskładnikowe). Sama substancja stosowana jest także, w profilaktyce oraz leczeniu niedoborów magnezu.
Dawkowanie tlenku magnezu
W celu zapewnienia optymalnego poziomu magnezu w organizmie, zwykle stosowane dawki wynoszą od 150 mg do 300 mg związku na dobę.
Przeciwskazania do stosowania tlenku magnezu
Przeciwwskazaniem do stosowania tlenku magnezu jest występowanie reakcji nadwrażliwości na związek. Substancji nie należy podawać także w przypadku występowania:
- hipermagnezemii;
- Myasthenia gravis;
- ciężkiego odwodnienia oraz ciężkiej niewydolności nerek;
- zaburzeń rytmu serca (np. zaburzeń przewodnictwa w fizjologicznym rozruszniku serca) oraz zastoinowej niewydolności mięśnia sercowego, a także znacznego niedociśnienia tętniczego.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania tlenku magnezu
Stosowanie związku na czczo nie jest zalecane, substancja może powodować biegunki.
Związki magnezu mogą wpływać negatywnie na czynność nerek oraz mięśnia sercowego, pacjenci z poważnymi schorzeniami kardiologicznymi oraz nefrologicznymi powinni zasięgnąć porady lekarskiej przed rozpoczęciem zażywania tlenku magnezu.
Tlenek magnezu zmniejsza wchłanianie tetracyklin z przewodu pokarmowego, aby zapewnić optymalną absorpcję tych antybiotyków należy zachować trzy godzinny odstęp między podaniem związku, a zastosowaniem tetracyklin.
Interakcje tlenku magnezu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Acenokumarol (Acenocoumarol) | leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K |
Warfaryna (Warfarin) | leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) | fluorochinolony |
Lewofloksacyna (Levofloxacin) | fluorochinolony |
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin) | fluorochinolony |
Norfloksacyna (Norfloxacin) | fluorochinolony |
Ofloksacyna (Ofloxacin) | fluorochinolony |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Lewotyroksyna (Levothyroxine (sodium)) | hormony tarczycy |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Chlorotetracyklina (Chlortetracycline) | antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny |
Doksycyklina (Doxycycline) | antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny |
Oksytetracyklina (Oxytetracycline) | antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny |
Tetracyklina (Tetracyline) | antybiotyki tetracyklinowe - tetracykliny |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Siarczan żelaza (Ferrous sulfate) | środki stosowane w niedokrwistościach |
Interakcje tlenku magnezu z pożywieniem
Przyjmowanie tlenku magnezu podczas posiłku może zmniejszyć dolegliwości jelitowe (np. biegunki).
Pokarm z dużą zawartością tłuszczu lub fitynianów obniżają stopień wchłaniania leku z przewodu pokarmowego.
Wpływ tlenku magnezu na prowadzenie pojazdów
Tlenek magnezu nie wywiera negatywnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn. Jednakże stosowanie wysokich dawek leku, które przyczyniają się do wystąpienia biegunki i osłabienia organizmu może wpływać negatywnie na zdolności psychomotoryczne.
Wpływ tlenku magnezu na ciążę
Suplementacja związków magnezu przez kobiety ciężarne nie wywiera negatywnego wpływu na rozwój zarodka/płodu oraz na sam przebieg ciąży. Uważa się, że magnez może być okazać się pomocny w łagodzenie skurczów mięśni u kobiet będących w ciąży. Z kolei utrzymująca się hipomagnezemia w okresie ciąży może prowadzić do stanu przedrzucawkowego oraz zahamowania wzrostu płodu.
Wpływ tlenku magnezu na laktację
Stosowanie magnezu podczas karmienia piersią jest uznane za bezpieczne. Przyjmowanie związków magnezu przez matkę, nie wpływa negartywnie na zdrowie oseska.
Skutki uboczne
- ból głowy
- pragnienie
- zmęczenie
- suchość w jamie ustnej
- ból w okolicy odbytu
- biegunka
- hiponatremia
- hipokaliemia
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Objawy przedawkowania tlenku magnezu
Przyjmowanie zbyt wysokich dawek tlenku magnezu przyczynia się do nadmiaru magnezu w surowicy krwi, który objawia się obniżeniem progu pobudliwości mięśni poprzecznie prążkowanych, zahamowania czynności centralnego układu nerwowego oraz zaburzeniami żołądkowo-jelitowych, częstomoczem oraz nadmiernym pragnieniem i suchością w ustach.
Mechanizm działania tlenku magnezu
Tlenek magnezu jest źródłem magnezu dla organizmu, związek w środowisku wodnym ulega przekształceniu do wodorotlenku magnezu, związek mimo, że jest słabo rozpuszczalny w wodzie, uwalnia pulę kationów magnezowych, które wchłaniają się z przewodu pokarmowego.
Magnez pełni szereg funkcji w organizmie człowieka. Około 70% związku zmagazynowane jest w kościach, pozostała część znajduje się w tkankach miękkich oraz płynie pozakomórkowym (1% puli). Pierwiastek bierze udział w regulacji ciśnienia osmotycznego oraz pH płynów ciała, zwłaszcza limfy, osocza czy płynu mózgowo-rdzeniowego. Magnez blokuje kanały wapniowe w komórkach nerwowych (działanie antagonistyczne na receptor NMDA), co skutkuje obniżeniem progu pobudliwości nerwowo-mięśniowej, cząsteczka uczestniczy w regulacji skurczowej serca, a także uczestniczy w procesach gojenia.
Magnez bierze udział w syntezie kwasów nukleinowych oraz szeregu enzymów (peptydaz, trandehydrogenaz) oraz glutationu. Jest również niezbędny do prawidłowego ATP. Ponadto pierwiastek, wpływa na uwalnianie insuliny oraz reguluje stopień wrażliwości tkanek na te hormon. Magnez uczestnicząc w procesie syntezy prostacyklin, wywiera wpływ na średnicę oskrzeli.
Uważa się, że zbyt niska ilość magnezu w organizmie, może przyczyniać się do rozwoju nadciśnienia tętniczego.
Wchłanianie tlenku magnezu
Biodostępność związków magnezowych waha się od 24 do 76%. Wchłanianie pierwiastka odbywa się głownie w jelicie cienkim, w procesach biernych i czynnych, absorpcja także w niewielkim stopniu jest zależna od aktywności kalcytriolu. Im wyższa podaż związków magnezu tym ich wchłanianie jest niższe. Natomiast biodostępność pierwiastka w postaci tlenku utrzymuje się na niskim poziomie.
Dystrybucja tlenku magnezu
Magnez transportowany jest we krwi w połączeniach z białkami osoczowymi. Pierwiastek ulega dystrybucji do płynów ciała, tkanek miękkich oraz układu szkieletowego.
Wydalanie tlenku magnezu
Magnez wydalany jest na drodze nerkowej, duża część związku podlega wchłanianiu zwrotnemu. Pierwiastek jest usuwany również wraz z kałem.