Cefamandol, Cefamandolum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o cefamandolu
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1995
- Substancje aktywne
-
cefamandol
- Działanie cefamandolu
-
bakteriobójcze
- Postacie cefamandolu
-
proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań
- Układy narządowe
-
powłoka wspólna (skóra i błony śluzowe), układ kostny, układ oddechowy
- Specjalności medyczne
-
Chirurgia ogólna, Choroby płuc, Choroby wewnętrzne, Choroby zakaźne i pasożytnicze
- Rys historyczny cefamandolu
-
Cefamandol został wycofany z obrotu w USA.
- Wzór sumaryczny cefamandolu
-
C18H18N6O5S2
Spis treści
- Wskazania do stosowania cefamandolu
- Dawkowanie cefamandolu
- Przeciwskazania do stosowania cefamandolu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania cefamandolu
- Interakcje cefamandolu z innymi substancjami czynnymi
- Interakcje cefamandolu z alkoholem
- Wpływ cefamandolu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ cefamandolu na ciążę
- Wpływ cefamandolu na laktację
- Inne możliwe skutki uboczne
- Objawy przedawkowania cefamandolu
- Mechanizm działania cefamandolu
- Dystrybucja cefamandolu
- Wydalanie cefamandolu
Wskazania do stosowania cefamandolu
Cefamandol jest przeznaczony do leczenia zakażeń dolnych dróg oddechowych i układu moczowego, zapalenia otrzewnej, sepsy, zakażeń skóry i tkanek miękkich, zakażeń kości i stawów oraz profilaktycznie w okresie okołooperacyjnym.
Dawkowanie cefamandolu
Dawkowanie cefamandolu zależne jest od rodzaju zakażenia i stopnia jego przebiegu oraz wieku i masy ciała pacjenta, Dawka dobowa cefamandolu u osób dorosłych wynosi maksymalnie 12g na dobę. U dzieci wynosi ona standardowo 150mg na kg masy ciała, może być jednak zwiększona, w zależności od stopnia i rodzaju zakażenia. U pacjentów z niewydolnością nerek dawki należy odpowiednio zmniejszyć.
Przeciwskazania do stosowania cefamandolu
Przeciwwskazaniem do stosowania cefamandolu jest nadwrażliwość na cefalosporyny lub penicyliny.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania cefamandolu
Przed podaniem cefamandolu należy przeprowadzić szczegółowy wywiad z pacjentem odnośnie wcześniejszych alergii na cefalosporyny, bądź penicyliny. U pacjentów leczonych maksymalnymi dawkami cefamandolu, należy wykonać badania nerek. Podczas terapii może pojawić się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, a także inne zakażenie bakteryjne, bądź grzybicze. Należy wtedy cefamandol odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami układy pokarmowego. W przypadku wystąpienia hipoprotrombinemii z krwawieniem lub bez należy zastosować preparat z witaminą K.
Interakcje cefamandolu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Betametazon (Betamethasone) | glikokortykosteroidy |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Amikacyna (Amikacin) | aminoglikozydy |
Gentamycyna (Gentamicin) | aminoglikozydy |
Streptomycyna (Streptomycin) | aminoglikozydy |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Entekawir (Entecavir) | inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy |
Interakcje cefamandolu z alkoholem
Cefamandolu nie należy łączyć z alkoholem, ze względu na kumulowanie się aldehydu octowego, co prowadzi do nudności, wymiotów, rozszerzenia obwodowych naczyń krwionośnych oraz zaburzeń naczynioruchowych z hipotonią.
Wpływ cefamandolu na prowadzenie pojazdów
Cefamandol nie wpływa na możliwość prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn w ruchu.
Inne rodzaje interakcji
Cefamandol może powodować fałszywie dodatni wynik testu oznaczającego glukozę w moczu, w tym przypadku należy użyć testów enzymatycznych.
Wpływ cefamandolu na ciążę
Cefamandol może być stosowany w ciąży w przypadku zdecydowanej konieczności.
Wpływ cefamandolu na laktację
Stosowanie cefamandolu w okresie karmienia piersią nie jest przeciwwskazane, należy jednak zachować szczególną ostrożność podając go matce karmiącej.
Inne możliwe skutki uboczne
Po podaniu parenteralnym cefamandolu obserwowano następujące skutki uboczne. Występujące niezbyt często: ból po podaniu domięśniowym. Występujące rzadko: zakażenia grzybicze skóry i błon śluzowych, małopłytkowość, neutropenia, nudności, wymioty, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, przemijające zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zakrzepowe zapalenie żył oraz bóle po zastosowaniu dożylnym. Występujące bardzo rzadko: podwyższona temperatura, eozynofilia, wstrząs anafilaktyczny. Częstość nieznana: wysypka plamisto-grudkowa, swędzenie, pokrzywka, zespół Stevensa-Johnsona, świąd narządów płciowych i odbytu, nasilenie aktywności aminotransferaz asparaginianowej i alaninowej oraz fosfatazy alkalicznej, zmniejszony klirens kreatyniny u pacjentów z chorobami nerek, podwyższone stężenie mocznika we krwi oraz fałszywie dodatni odczyn Coombsa.
Objawy przedawkowania cefamandolu
Przedawkowanie cefamandolu może powodować drgawki, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek.
Mechanizm działania cefamandolu
Cefamandol działa bakteriobójczo poprzez hamowanie biosyntezy ścian komórkowych bakterii, co prowadzi do ich rozpadu.
Dystrybucja cefamandolu
Cefamandol duże stężenia osiąga w wydzielinie oskrzelowej, płynie opłucnym, żółci, kościach oraz krwi płodowej.
Wydalanie cefamandolu
Cefamandol wydalany jest w postaci niezmienionej głównie przez nerki, w ok. 65-85%. Jego okres półtrwania wynosi 32 minuty po podaniu dożylnym, a po podaniu domięśniowym 60 minut. U osób z niewydolnością nerek czas ten wydłuża się do 8-24 godzin.