Zanubrutynib, Zanubrutinibum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o zanubrutynibie
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2019
- Substancje aktywne
-
zanubrutynib
- Działanie zanubrutynibu
-
przeciwnowotworowe
- Postacie zanubrutynibu
-
kapsułki twarde
- Układy narządowe
-
układ limfatyczny (chłonny)
- Specjalności medyczne
-
Onkologia kliniczna
- Rys historyczny zanubrutynibu
-
Zanubrutynib to nowy inhibitor kinazy tyrozynowej Brutona wykorzystywany w leczeniu makroglobulinemii Waldenströma oraz chłoniaka strefy brzeżnej. Dzięki zwiększonej selektywności wobec kinazy tyrozynowej, zanubrutynib należy do grupy inhibitorów tego enzymu drugiej generacji, do której należy także akalabrutinib, zatwierdzony przez FDA w 2017 roku. Zanubrutynib uzyskał przyspieszone zatwierdzenie przez Agencję Leków i Żywności w listopadzie 2019 roku na terenie Stanów Zjednoczonych, oraz w 2021 roku na terenie Unii Europejskiej po zatwierdzeniu wniosku firmy BeiGene przez Europejską Agencję Leków.
- Wzór sumaryczny zanubrutynibu
-
C27H29N5O3
Spis treści
- Wskazania do stosowania zanubrutynibu
- Dawkowanie zanubrutynibu
- Przeciwskazania do stosowania zanubrutynibu
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania zanubrutynibu
- Interakcje zanubrutynibu z innymi substancjami czynnymi
- Wpływ zanubrutynibu na prowadzenie pojazdów
- Inne rodzaje interakcji
- Wpływ zanubrutynibu na ciążę
- Wpływ zanubrutynibu na laktację
- Wpływ zanubrutynibu na płodność
- Skutki uboczne
- Objawy przedawkowania zanubrutynibu
- Mechanizm działania zanubrutynibu
- Wchłanianie zanubrutynibu
- Dystrybucja zanubrutynibu
- Metabolizm zanubrutynibu
- Wydalanie zanubrutynibu
Wskazania do stosowania zanubrutynibu
Zanubrutynib jest przeznaczony do leczenia dorosłych pacjentów z makroglobulinemią Waldenströma, którzy wcześniej przeszli co najmniej jedno leczenie. Może być również stosowany jako pierwsza linia leczenia u pacjentów, którzy nie mogą poddać się chemioimmunoterapii.
Substancja czynna jest również stosowana samodzielnie, do leczenia dorosłych pacjentów z chłoniakiem strefy brzeżnej (MZL), którzy wcześniej przeszli co najmniej jedno leczenie z użyciem przeciwciał anty-CD20.
Dawkowanie zanubrutynibu
Zanubrutynib jest substancją stosowaną doustnie. Całkowita dawka preparatu jest zależna od masy ciała pacjenta, jednostki chorobowej oraz schorzeń współistniejących. Leczenie z wykorzystaniem tej substancji czynnej powinno być prowadzone przez lekarza specjalistę, posiadającego doświadczenie w wykorzystaniu leków przeciwnowotworowych w terapii.
Dawka dobowa zanubrutynibu wynosi 320 mg na dobę. Lek należy przyjmować do momentu postępu jednostki chorobowej lub wystąpienia ciężkiej toksyczności.
Substancja czynna może być przyjmowana z posiłkiem lub niezależnie od niego.
Podczas stosowania leku mogą wystąpić działania niepożądane, które będą przyczyną zmniejszenia dawki dobowej substancji czynnej lub zmiany schematu leczenia. Do tego rodzaju efektów niepożądanych zaliczamy:
- małopłytkowość trzeciego lub czwartego stopnia;
- gorączkę neutropeniczną;
- toksyczność niehematologiczną;
- neutropenię.
Przeciwskazania do stosowania zanubrutynibu
Zanubrutynibu nie należy stosować w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania zanubrutynibu
Zanubrutynib może zwiększać ryzyko krwawienia u pacjentów przyjmujących leki przeciwpłytkowe lub przeciwzakrzepowe. Pacjentów przyjmujących lek należy monitorować pod kątem wystąpienia krwawień. Nie należy podawać warfaryny ani innych antagonistów witaminy K jednocześnie z zanubrutynibem. Należy dokładnie rozważyć ryzyko i korzyści związane z jednoczesnym stosowaniem leków przeciwzakrzepowych lub przeciwpłytkowych podczas terapii wykorzystującej tę substancję czynną. Podczas terapii zanubrutynibem występowały ciężkie i prowadzące do zgonu krwawienia, wśród których można wymienić krwotoki z przewodu pokarmowego, krwiomocz, krwiaki opłucnej oraz krwawienia śródczaszkowe.
W trakcie terapii zanubrutynibem zalecane jest regularne wykonywanie morfologii. Podczas leczenia istnieje ryzyko pojawienia się trombocytopenii, neutropenii oraz niedokrwistości.
Podczas przyjmowania zanubrutynibu istnieje ryzyko rozwoju drugiego nowotworu złośliwego. Najczęściej zgłaszano występowania nowotworu skóry, w tym szczególnie raka podstawnokomórkowego i kolczystokomórkowego skóry. Ze względu na to podczas terapii zalecane jest stosowanie odpowiedniej ochrony przed słońcem.
W trakcie przyjmowania substancji czynnej przez kobiety w wieku rozrodczym zalecane jest stosowanie skutecznej metody antykoncepcji, ze względu na ryzyko uszkodzenia płodu po przyjęciu zanubrutynibu.
U niektórych pacjentów przyjmujących zanubrutynib występowały epizody migotania lub trzepotania przedsionków. W przypadku leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub ciężkimi zakażeniami zalecane jest staranne obserwowanie pacjenta oraz w razie wystąpienia objawów zaburzeń przedsionkowych – rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.
Podczas leczenia zanubrutynibem zgłaszano przypadki ciężkich infekcji bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych, w tym zakażeń zakończonych zgonem pacjenta. Do najczęściej występujących schorzeń zaliczano zapalenie płuc oraz infekcje wywołane reaktywacją wirusa zapalenia wątroby typu B. Przed rozpoczęciem terapii zanubrutynibem zalecane jest przeprowadzenie oznaczenia przeciwciał IgM oraz IgG i sprawdzenia statusu zakażenia HBV u pacjenta. W przypadku pacjentów ze zwiększonym prawdopodobieństwem infekcji zalecane jest wdrożenie odpowiedniej profilaktyki.
Interakcje zanubrutynibu z innymi substancjami czynnymi
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Aprepitant (Aprepitant) | antagoniści receptorów neurokiniowych 1 - NK1 |
Ciprofloksacyna (Ciprofloxacin) | fluorochinolony |
Cyklosporyna (Cyclosporine) | inhibitory kalcyneuryny |
Diltiazem (Diltiazem) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy |
Erytromycyna (Erythromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Flukonazol (Fluconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Fluwoksamina (Fluvoxamine) | SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny |
Indynawir (Indinavir) | inhibitory proteazy HIV |
Itrakonazol (Itraconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Ketokonazol (Ketoconazole) | przeciwgrzybicze pochodne imidazolu |
Klarytromycyna (Clarithromycin) | antybiotyki makrolidowe - makrolidy |
Pozakonazol (Posaconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Rytonawir (Ritonavir) | inhibitory proteazy HIV |
Werapamil (Verapamil) | leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy |
Worykonazol (Voriconazole) | przeciwgrzybicze pochodne triazolu |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Efawirenz (Efavirenz) | nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy |
Fenytoina (Phenytoin) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów |
Karbamazepina (Carbamazepine) | leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe |
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin)) | antybiotyki - INNE |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Cyklosporyna (Cyclosporine) | inhibitory kalcyneuryny |
Fentanyl (Fentanyl) | agoniści receptora opioidowego |
Midazolam (Midazolam) | BZD - benzodiazepiny |
Omeprazol (Omeprazole) | IPP - inhibitory pompy protonowej |
Syrolimus (Sirolimus) | selektywne leki immunosupresyjne |
Takrolimus (Tacrolimus) | inhibitory kalcyneuryny |
Substancja czynna: | Grupa farmakoterapeutyczna: |
---|---|
Digoksyna (Digoxin) | glikozydy nasercowe |
Wpływ zanubrutynibu na prowadzenie pojazdów
Substancja czynna nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn. U niektórych pacjentów zgłaszano działania niepożądane, takie jak zmęczenie, zawroty głowy i astenię, co może ograniczać koncentrację i umiejętności motoryczne.
Inne rodzaje interakcji
Ziele dziurawca może zmniejszać skuteczność leczenia wykorzystującego zanubrutynib poprzez zmniejszenie jego stężenia w osoczu z powodu indukcji podjednostki CYP3A4 cytochromu p450.
Leku nie należy stosować w połączeniu z sokiem grejpfrutowym oraz sokiem z pomarańczy sewilskich, ze względu na ryzyko wzrostu stężenia zanubrutynibu w osoczu i pojawienia się działań niepożądanych związanych z jego stosowaniem.
Wpływ zanubrutynibu na ciążę
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa substancji czynnej u kobiet ciężarnych. Lek może powodować uszkodzenia płodu. Stosowanie zanubrutynibu w okresie ciąży nie jest zalecane, a kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas przyjmowania leku oraz miesiąc po zakończeniu terapii. Ze względu na możliwość ograniczenia skuteczności antykoncepcji hormonalnej podczas kuracji zalecane jest stosowanie dodatkowych, barierowych metod antykoncepcji.
Wpływ zanubrutynibu na laktację
Podczas terapii wykorzystującej zanubrutynib zalecane jest przerwanie karmienia piersią. Nie można wykluczyć przenikania substancji czynnej do mleka kobiety karmiącej, a tym samym negatywnego wpływu na karmione dziecko.
Wpływ zanubrutynibu na płodność
Podczas badań na zwierzętach zaobserwowano spadek częstotliwości prawidłowego zagnieżdżania zarodka po podaniu zanubrutynibu.
Skutki uboczne
- Krwotok
- zakażenie górnych dróg oddechowych
- Ból pleców
- Infekcja dróg moczowych
- Zmniejszenie stężenia hemoglobiny
- niedokrwistość
- zmniejszenie liczby neutrofilów
- zapalenie płuc
- zmniejszenie liczby płytek krwi
- ból stawów
- neutropenia
- zmęczenie
- zawroty głowy
- zaparcia
- wysypka
- stłuczenie
- trombocytopenia
- krwiomocz
- kaszel
- biegunka
- reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B
- zakażenie dolnych dróg oddechowych
- astenia
- wylewy podskórne
- krwawienie z nosa
- wybroczyny
- migotanie przedsionków
- trzepotanie przedsionków
- krwawienie z przewodu pokarmowego
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Objawy przedawkowania zanubrutynibu
Brak informacji dotyczących objawów lub substancji podawanych po przedawkowaniu zanubrutynibu. W przypadku przyjęcia zbyt dużej ilości leku zalecane jest monitorowanie pacjenta i zastosowanie odpowiedniego leczenia wspomagającego.
Mechanizm działania zanubrutynibu
Zanubrutynib to lek należący do grupy inhibitorów kinazy Brutona. Kinaza Brutona jest enzymem, który odgrywa kluczową rolę w rozwoju i funkcjonowaniu komórek B, które są częścią układu odpornościowego. U pacjentów cierpiących na nowotwory, kinaza Brutona bierze udział w onkogennych szlakach sygnalizacyjnych, wspierając przetrwanie i proliferację złośliwych komórek B. Oprócz bezpośredniego szlaku transdukcji sygnału w komórkach B, kinaza Brutona jest również zaangażowana w szlaki sygnalizacyjne receptorów chemokin, receptorów Toll-podobnych i receptorów Fc. Zanubrutynib działa poprzez blokowanie aktywności tego enzymu, co prowadzi do zahamowania wzrostu i przeżycia nowotworowych komórek B.
Dokładny mechanizm działania substancji czynnej polega na zablokowaniu miejsca aktywnego enzymu poprzez wytworzenie wiązania z cząsteczką cysteiny. Dzięki temu zanubrutynib hamuje proliferację, przemieszczanie się, chemotaksję i adhezję złośliwych komórek B, co ostatecznie prowadzi do zmniejszenia rozmiaru guza.
Wchłanianie zanubrutynibu
Lek jest dobrze wchłaniany po podaniu doustnym. Maksymalne stężenie po podaniu występuje średnio po upływie dwóch godzin od przyjęcia preparatu.
Dystrybucja zanubrutynibu
Stopień wiązania substancji czynnej z białkami osocza znajduje się na poziomie 94%.
Metabolizm zanubrutynibu
Metabolizm cząsteczki zanubrutynibu zachodzi w wątrobie i bierze w nim udział podjednostka CYP3A4 cytochromu p450.
Wydalanie zanubrutynibu
Lek jest wydalany z kałem oraz z moczem. Większa część dawki, około 87%, została zidentyfikowana w kale. Jedynie 8% przyjętej dawki została wykryta w moczu.