Kwas kargluminowy, Acidum carglumicum - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o kwasie kargluminowym
- Rok wprowadzenia na rynek
-
2003
- Substancje aktywne
-
kwas kargluminowy
- Działanie kwasu kargluminowego
-
zmniejsza wchłanianie amoniaku do krwi
- Postacie kwasu kargluminowego
-
tabletki do sporządzenia zawiesiny doustnej
- Układy narządowe
-
układ pokarmowy (trawienny)
- Specjalności medyczne
-
Gastroenterologia
- Rys historyczny kwasu kargluminowego
-
Kwas kargluminowy został zatwierdzony do użytku medycznego przez Europejską Agencję Leków dnia 24 stycznia 2003 roku. Z kolei Agencja Żywności i Leków (FDA) w Stanach Zjednoczonych wydała taką zgodę dnia 18 marca 2010 roku. W obu przypadkach podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie substancji czynnej na rynek farmaceutyczny była firma Orphan Europe.
- Wzór sumaryczny kwasu kargluminowego
-
C6H10N2O5
Spis treści
- Wskazania do stosowania kwasu kargluminowego
- Dawkowanie kwasu kargluminowego
- Przeciwskazania do stosowania kwasu kargluminowego
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania kwasu kargluminowego
- Interakcje kwasu kargluminowego z pożywieniem
- Wpływ kwasu kargluminowego na prowadzenie pojazdów
- Wpływ kwasu kargluminowego na ciążę
- Wpływ kwasu kargluminowego na laktację
- Wpływ kwasu kargluminowego na płodność
- Skutki uboczne
- Objawy przedawkowania kwasu kargluminowego
- Mechanizm działania kwasu kargluminowego
- Wchłanianie kwasu kargluminowego
- Dystrybucja kwasu kargluminowego
- Metabolizm kwasu kargluminowego
- Wydalanie kwasu kargluminowego
Wskazania do stosowania kwasu kargluminowego
Kwas kargluminowy jest lekiem stosowanym w leczeniu zarówno ostrej jak i przewlekłej hiperamonemii u pacjentów z niedoborem enzymu – syntazy N–acetyloglutaminianowej (ważnego składnika cyklu mocznikowego). To rzadkie zaburzenie genetyczne powoduje podwyższony poziom amoniaku we krwi, który może ostatecznie przekroczyć barierę krew–mózg i spowodować u pacjenta problemy neurologiczne. Substancję czynną stosuje się również w leczeniu hiperamonemii spowodowanej kwasicą: metylomalonową, propionową oraz izowalerianową.
Dawkowanie kwasu kargluminowego
Kwas kargluminowy stosuje się doustnie, przed posiłkiem.
Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej i masy ciała pacjenta.
Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: od 100 mg/kg masy ciała do 250 mg/kg masy ciała.
Zaleca się, aby przed rozpoczęciem terapii, wykonać próbę wrażliwości na leczenie kwasem kargluminowym.
Przeciwskazania do stosowania kwasu kargluminowego
Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na substancję czynną.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania kwasu kargluminowego
W czasie terapii substancją czynną zaleca się wykonywanie morfologii oraz okresowych badań czynności serca, nerek i wątroby.
Interakcje kwasu kargluminowego z pożywieniem
Jeśli u pacjenta stwierdza się złą tolerancję białek, wówczas zaleca się ich ograniczenie i suplementację argininą.
Wpływ kwasu kargluminowego na prowadzenie pojazdów
Substancja czynna nie była badana pod kątem objawów wpływających na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Wpływ kwasu kargluminowego na ciążę
Brak danych klinicznych opisujących wpływ kwasu kargluminowego na ciążę. Dane związane z badaniami na zwierzętach wykazały, że wpływ na rozwój płodu jest nieznaczny. Zaleca się jednak, aby zachować ostrożność w czasie przyjmowania leku przez kobiety w ciąży.
Wpływ kwasu kargluminowego na laktację
Nie wiadomo czy substancja czynna jest obecna w mleku kobiecym. Dane związane z badaniami na zwierzętach wykazały jej obecność w mleku samic szczurów. Stosowanie kwasu kargluminowego w okresie laktacji jest przeciwwskazane.
Wpływ kwasu kargluminowego na płodność
W badaniach przedklinicznych nie stwierdzono, aby substancja czynna mogła wpływać na płodność kobiet i mężczyzn.
Skutki uboczne
- nadmierna potliwość
- biegunka
- wymioty
- bradykardia
- gorączka
- zwiększenie aktywności aminotransferaz
- wysypka
Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)
- Bardzo często
- (≥1/10)
- Często
- (≥1/100 do <1/10)
- Niezbyt często
- (≥1/1000 do <1/100)
- Rzadko
- (≥1/10 000 do < 1/1000)
- Bardzo rzadko
- (<1/10 000)
- Częstość nieznana
- Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych
Objawy przedawkowania kwasu kargluminowego
W zależności od przyjętej dawki kwasu kargluminowego mogą wystąpić zaburzenia o charakterze sympatykomimetycznym takie jak: podwyższona temperatura, tachykardia, zwiększone wydzielanie śluzu w oskrzelach, pocenie się oraz niepokój ruchowy.
Mechanizm działania kwasu kargluminowego
Kwas kargluminowy jest syntetycznym analogiem N–acetyloglutaminianu. Jest to niezbędny aktywator enzymu syntetazy karbamoilofosforanowej. Enzym ten znajduje się w mitochondriach i jest pierwszym enzymem cyklu mocznikowego, który przekształca amoniak w mocznik.
Wchłanianie kwasu kargluminowego
Biodostępność substancji czynnej wynosi około 30%. Stężenie maksymalne leku osiągane jest po 2–4 godzinach po podaniu.
Dystrybucja kwasu kargluminowego
W wyniku przeprowadzonych badań nad farmakokinetyką leku stwierdzono, że substancja czynna nie wiąże się z białkami osocza. Związek nie wnika do erytrocytów w wyniku dyfuzji. Pozorna objętość dystrybucji wynosi od 1616 do 5797 l.
Metabolizm kwasu kargluminowego
Część kwasu kargluminowego jest metabolizowana przez florę bakteryjną jelit. Jednym z metabolitów, który zidentyfikowano w kale jest kwas glutaminowy. Prawdopodobnym końcowym produktem metabolizmu kwasu kargluminowego jest natomiast dwutlenek węgla, który wydalany jest przez płuca.
Wydalanie kwasu kargluminowego
Wydalanie postaci niezmienionej odbywa się głównie z kałem (do 60% dawki), a w drugiej kolejności z moczem (około 9% dawki). Końcowy okres półtrwania wynosi średnio 5,6 godzin.