Jak poradzić sobie z chorobą lokomocyjną u dziecka?

Czym jest choroba lokomocyjna?

Choroba lokomocyjna występuje podczas podróżowania środkami transportu takimi jak autobus, statek lub samochód. Podczas poruszania się środkami transportu błędnik odczuwa ruch, jednak do mózgu w tym czasie nie dociera taka informacja z narządów ruchu. W wyniku niezgodnych bodźców osoba będąca w podróży może odczuwać dyskomfort, mdłości, zaburzenia koncentracji, nadwrażliwość na zapachy, częstym objawem są również wymioty. Choroba lokomocyjna występuje najczęściej u dzieci w wieku 4-10 lat, zdarza się, że pozostaje aż do wieku dorosłego.

Jak poradzić sobie z chorobą lokomocyjną u dzieci?

Aby podróż była jak najmniej nieprzyjemna dla dziecka, warto zadbać, by przed podróżą dziecko zjadło lekki posiłek. Nie zaleca się spożywania przed ani w trakcie podróży tłustych, ciężkich, słonych lub bardzo słodkich potraw i napojów gazowanych. Jeżeli podróż trwa wiele godzin, warto zaplanować przerwy na odpoczynek i zjedzenie małego posiłku. Przerwę zaleca się robić po około 2 godzinach podróży, a posiłek powinien składać się niesolonych przekąsek. Pamiętać należy także o podawaniu dziecku płynów, najlepiej jeśli będzie to niegazowana woda mineralna lub źródlana. 

Ponadto warto zaopatrzyć się w preparaty łagodzące objawy choroby lokomocyjnej i zmniejszające złe samopoczucie u dziecka.

Jakie preparaty mogą być stosowane u dzieci?

Preparatami zawierającymi substancje pochodzenia naturalnego są środki z wyciągiem z kłącza imbiru. Na rynku dostępne są suplement diety zawierające wyciąg z imbiru i są często polecane w celu łagodzenia nudności. Wśród preparatów znajduje się syrop, który może być stosowany u dzieci powyżej 3 roku życia, bardziej wybrednym maluszkom możemy zaproponować formę lizaka lub pastylek do ssania. Dzieciom powyżej 6 roku życia można podawać preparat w postaci drażetek z wyciągiem z imbiru. Podanie preparatu zaleca się przed podróżą oraz w trakcie jej trwania. 

Czy imbir jest bezpieczny?

Nie zaleca się stosowania preparatów z imbirem w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu.

Dla kogo leki przeciwwymiotne?

Na rynku dostępne są produkty lecznicze w postaci tabletek zawierających substancję czynną dimenhydraminę, działającą przeciwwymiotnie, przeciwhistaminowo i łagodnie uspokajająco. Leki tego typu są wskazane w zapobieganiu chorobie lokomocyjnej oraz zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów innego pochodzenia (z wyjątkiem wywołanych przez leki stosowane w chemioterapii nowotworów). Lek może być stosowany u dzieci od 6 roku życia, tabletkę należy przyjąć przynajmniej na 30 minut przed planowaną podróżą, niezależnie od przyjmowanych posiłków.

W łagodzeniu objawów choroby lokomocyjnej może być również stosowana prometazyna. W postaci syropu dostępnego z przepisu lekarza, może być podawana dzieciom od 2 roku życia. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych po podaniu prometazyny (m.in. suchość w jamie ustnej) sprawia, że jest rzadko stosowana.

Czy leki przeciwwymiotne powodują działania niepożądane?

Leki przeciwwymiotne zawierające dimenhydraminę tak jak każdy lek, mogą powodować działania niepożądane. Najczęściej występuje uczucie senności, zaburzenia koncentracji i zawroty głowy. Warto więc zapewnić dziecku w czasie podróży spokój i możliwość drzemki. 

O czym jeszcze warto wiedzieć?

Aby podróż przebiegła bezstresowo dla wszystkich pasażerów, warto zadbać o rozrywkę dla dziecka. Nie powinna to być bajka czy gra oglądana na tablecie, odradza się również czytanie książek osobom narażonym na objawy choroby lokomocyjnej. Skupienie wzroku na czytaniu w trakcie przemieszczania się środkiem transportu, może wywołać objawy choroby lokomocyjnej. Dlatego, planując podróż z dzieckiem, warto mieć w zanadrzu kilka ciekawych zabaw i gier, które na pewno umilą dziecku czas.

Żródło:
1] Ernst E., Pittler M.H.: Efficacy of ginger for nausea and vomiting: a systematic review of randomized clinical trials. Br. J. Anaesth., 2000; 84 (3): 367–371
2] Jahn K.: Vertigo in children. Clinical presentation, course and treatment. Nervenarzt, 2009; 80 (8): 900–908
3] www.pharmindex.pl
4] www.mp.pl