Strefa okazji
Nowości
Krótkie daty
Kolano kinomana – objawy i leczenie zapalenia stawu rzepkowo-udowego
Kolano kinomana nazywane jest także konfliktem rzepkowo-udowym, zapaleniem stawu rzepkowo-udowego czy kolanem biegacza. To bardzo charakterystyczne pojawianie się nieprzyjemnych dolegliwości z przodu rzepki. Często występuje u osób, które uprawiają sport, bądź wykonują szereg aktywności wymagających podskoków i biegania. Niejednokrotnie pomocne okazują się: odpoczynek oraz zimne okłady z woreczków z lodem. Czasami potrzebna jest jednak wizyta u specjalisty.
Kolano kinomana – co to takiego? Skąd się bierze?
Jak już częściowo wspomniano, mianem kolana kinomana określa się upośledzenie mechaniki stawu rzepkowo-udowego. Podłożem zmian jest dysbalans mięśniowy, który bardzo często doprowadza do powstawania dolegliwości bólowych. Duże obciążenia stawu kolanowego, przebywanie przez wiele godzin w pozycji wymuszonej czy wymieniona intensywna aktywność fizyczna wykorzystująca bieg i podskoki przyczyniają się do powstawania kolana kinomana.
Kolano kinomana – objawy
Zazwyczaj zespół bólu rzepkowo-udowego wywołuje bardzo silne dolegliwości bólowe zlokalizowane w przedniej części kolana. Intensyfikacja bólu może nastąpić w momencie gdy:
- pacjent wchodzi lub schodzi po schodach,
- podczas klęczenia, prób przykucania,
- podczas wykonywania przysiadów,
- podczas siedzenia z ugiętymi kolanami przez dłuższy czas.
Kolano kinomana – diagnostyka
Podczas badania bardzo ważne jest zebranie szczegółowego wywiadu. Następnie specjalista wykonuje szereg testów, aby sprawdzić ruchomość rzepki oraz jej ustawienie. Ma to na celu wykluczenie ewentualnych innych problemów ze stawem kolanowym. Bardzo pomocne w postawieniu właściwej diagnozy są badania obrazowe takie jak zdjęcie rentgenowskie, które pozwala dokładnie uwidocznić strukturę kostną, jaką jest rzepka. W obrazie tomografii komputerowej przedstawione zostają tkanki miękkie. Rezonans magnetyczny daje bardzo szczegółowy obraz chrząstki i więzadeł stawu kolanowego. Wadą jest koszt badania, który w tym przypadku jest dość wysoki.
Kolano kinomania – leczenie
Jak leczyć kolano kinomana? Leczenie bólu rzepkowo-udowego często zaczyna się od prostych środków. Należy unikać lub modyfikować czynności, które mogą wpływać na zwiększanie bólu. Mowa tutaj o aktywnościach takich jak wchodzenie i schodzenie po schodach, klękanie czy przykucanie. W przypadku silnych dolegliwości zaleca się stosowanie leków o działaniu przeciwbólowym oraz przeciwzapalnym.
Często wykorzystuje się także różnego rodzaju maści i żele zawierające niesteroidowe leki przeciwzapalne. Bardzo ważną rolę odgrywają zabiegi rehabilitacyjne.
Stosuje się ortezy odciążające, aplikacje z wykorzystaniem tzw. tejpów. Pomocne może okazać się stosowanie okładów z woreczków z lodem. Zaleca się ograniczenie aktywności obciążających kolana na rzecz pływania, jazdy na rowerze lub biegania w bieżni wodnej. Przy braku skuteczności takich form leczenia, stosuje się procedury bardziej inwazyjne. Mowa tutaj o zabiegu artroskopii, podczas którego poprzez mikronacięcie w skórze resekuje się fragmenty uszkodzonej chrząstki. W bardziej zaawansowanych przypadkach wykonuje się szerszego zabiegu, który ma za zadanie zmniejszyć nacisk na chrząstkę stawową oraz wywołać prawidłowe ustawienie rzepki.
Kolano kinomana – jakie ćwiczenia?
Podczas wykonywania ćwiczeń bardzo ważne jest wzmacnianie odpowiednich grup mięśniowych. Ma to za zadanie wspierać stawy kolanowe, poprawić ich stabilizację oraz ustawienie. W tym celu wykonuje się wzmacnianie mięśni czworogłowych oraz odwodzicieli stawu biodrowego. Przykładowy zestaw ćwiczeń to:
- Pozycja wyjściowa: Leżenie bokiem z podparciem na przedramieniu. Kończyny dolne złączone. RUCH: Polega na unoszeniu bioder do linii łączącej kolano oraz bark i utrzymaniu pozycji skrajnej przez 5–10 sekund. Ćwiczenie wykonujemy w 2 seriach po 10 powtórzeń.
- Pozycja wyjściowa: Stanie w rozkroku na szerokości bioder. Ręce oparte o miednicę. Na wysokości kostki zaczepiona taśma do ćwiczeń, która jest przyczepiona z drugiej strony do stołu lub innego stabilnego przedmiotu. RUCH: Polega na wykonywaniu odwodzenia w stawie biodrowym, z wyprostowanym stawem kolanowym. Pozwala to na napinanie taśmy. Pozycję skrajną należy utrzymać przez 5–10 sekund. Ćwiczenie wykonujemy w 2 seriach po 10 powtórzeń.
- Pozycja wyjściowa: Siad prosty, pod dysfunkcyjnym kolanem należy umieścić zwinięty ręcznik. RUCH: Polega na izometrycznym napinaniu mięśnia czworogłowego poprzez prostowanie stawu kolanowego. Napięcie należy utrzymać 3–5 sekund. Ćwiczenie wykonujemy w 3 seriach po 10 powtórzeń.
- Pozycja wyjściowa: Stanie w rozkroku na szerokości bioder przy ścianie. RUCH: wykonywanie półprzysiadów z próbą szpotawienia dysfunkcyjnego stawu kolanowego. Ćwiczenie należy wykonać w 2 seriach po 10 powtórzeń.
