Strefa okazji
Nowości
Krótkie daty
Poronienie a kolejna ciąża – szanse, zagrożenie. Jakie badania wykonać?
Poronienie ciąży jest zazwyczaj wyjątkowo trudnym momentem dla rodziców. Istnieje wiele rodzajów poronień i wiele przyczyn, przez które może do niego dojść. Nie jest możliwe całkowite wyeliminowanie ryzyka poronienia, można jednak wykonać kilka badań, które mogą przybliżyć pacjentkę do uzyskania odpowiedzi na pytania dotyczące bezpieczeństwa kolejnej ciąży lub wyjaśnienia powodu poronienia. Jakie to badania, jak długo należy czekać przez kolejną próba zajścia w ciążę oraz jak samo poronienie wpływa na kolejną ciążę?
Poronienie to w większości przypadków sytuacja niezwykle ciężka dla kobiety oczekującej na dziecko. Z powodu potencjalnych powikłań należy odpowiednio przygotować się do kolejnej ciąży i prób starania się o dziecko. Jak poronienie wpływa na kolejną ciążę?
- Poronienie – czym jest? Najczęstsze przyczyny poronień
- Czy da się zapobiec poronieniu?
- Jakie badania należy wykonać po poronieniu ciąży?
- Jak poronienie wpływa na kolejną ciążę? Przebieg ciąży po poronieniu
Poronienie – czym jest? Najczęstsze przyczyny poronień
Zgodnie z medyczną definicją, poronieniem nazywane jest obumarcie płodu, które ma miejsce przed ukończeniem 24. tygodnia ciąży. Zwykle można podzielić je na poronienia sporadyczne oraz nawykowe. Do pierwszych z wymienionych zaliczane są obumarcia płodu, które nie powtarzają się w przyszłych ciążach. Ocenia się, że mogą one dotyczyć nawet 15% wszystkich ciąż.
Za przyczyny poronień sporadycznych uznaje się:
- wiek matki oraz ojca (już powyżej 35. roku życia), gdyż ryzyko sporadycznego poronienia zwiększa się wraz z wiekiem;
- nieprawidłowości w liczbie chromosomów u płodu towarzyszące jednostkom chorobowym, takim jak zespół Downa czy zespół Edwardsa;
- zaburzenia hormonalne matki, np. w postaci nieprawidłowości związanych z:
- hormonami tarczycy (nadczynność oraz niedoczynność gruczołu tarczowego),
- hormonami płciowymi, np. w zespole policystycznych jajników (PCOS),
- gospodarką węglowodanową objawiające się jako cukrzyca;
- infekcje wirusowe, szczególnie z grupy TORCH, a więc toksoplazmoza, różyczka, ospa wietrzna, opryszczka, cytomegalowirus (CMV), a także inne, takie jak zakażenia wywołane parwowirusem czy wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV);
- mutacje genetyczne płodu oraz jego nieprawidłowy rozwój;
- nieprawidłowy styl życia matki, a więc spożywanie alkoholu oraz zażywanie narkotyków w trakcie trwania ciąży;
- stosowanie leków o działaniu teratogennym, np. izotretynoina stosowana w leczeniu trądziku.
W przypadku poronień nawykowych, które definiowane są jako obumarcie trzech kolejnych ciąż, przyczyną mogą być:
- nieprawidłowości genetyczne u matki, takie jak np. mutacja MTHFR polegająca na wadliwym metabolizmie kwasu foliowego;
- wady anatomiczne macicy, czyli macica dwurożna lub obecność mięśniaków;
- choroby autoimmunologiczne, np. zespół antyfosfolipidowy.
Warto podkreślić, że do większości poronień dochodzi przed 10. tygodniem ciąży. Z tego powodu, szczególnie jeżeli miało miejsce poronienie w szóstym t.c., kobieta może nawet nie podejrzewać, że była w ciąży, a ewentualne plamienie uznać za spóźnioną miesiączkę.
Poronienia podzielić można również w inny sposób. Wyróżnić możemy m.in. poronienie chybione (inaczej zatrzymane), nieodwracalne, zagrażające oraz niekompletne. Poronieniem zagrażającym określa się sytuacje, w której dochodzi do niewielkiego oddzielenia się jaja płodowego, któremu towarzyszy bezbolesne krwawienie oraz niezbyt nasilone skurcze. W przypadku zastosowania odpowiedniego leczenia możliwe jest uratowanie ciąży. Przy poronieniu nieodwracalnym dochodzi do całkowitego oddzielenia się jaja płodowego oraz skracania się szyjki macicy wraz z czynnością skurczowa. W takich sytuacjach konieczne jest wyłyżeczkowanie jamy macicy. Poronienie chybione natomiast ma miejsce w momencie obumarcia płodu jednak nie wydalenia go przez okres 8. tygodni. W sytuacji takiej lekarze wywołują czynność skurczową macicy i łyżeczkowanie.
Czy da się zapobiec poronieniu?
Wiele poronień, szczególnie sporadycznych, pozostaje niewyjaśnionych. W takich wypadkach, najczęstszą przyczyną obumarcia płodu są nieprawidłowości genetyczne w postaci mutacji, które doprowadzają do wczesnego poronienia. W przypadku stwierdzenia obumarcia, warto zgłosić się do lekarza ginekologa, gdyż w niektórych sytuacjach poronienie może być objawem chorób metabolicznych, autoimmunologicznych, hormonalnych czy też nieprawidłowych poziomów mikro- oraz makroelementów. Nie jest możliwe całkowite wyeliminowanie ryzyka poronienia. Aby jednak zminimalizować szanse jego wystąpienia, konieczne jest stosowanie suplementacji zalecanej przez Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników (PTGiP), dbanie o prawidłową masę ciała, a także odpowiednią oraz zbilansowaną dietę.
Jakie badania należy wykonać po poronieniu ciąży
Wystąpienie poronienia stanowi niekiedy powód do wykonania kontrolnych badań. Ich celem jest stwierdzenie, czy nie wystąpiły nieprawidłowości, które przyczyniły się do obumarcia płodu. Najczęściej wykonywane są badania obrazowe, takie jak USG w celu oceny anatomicznej narządów rodnych, czy też badania genetyczne do określenia potencjalnych mutacji będących przyczyną poronień. Konieczne mogą być również badania wykonywane z krwi, aby ocenić m.in. poziom glikemii oraz stężenie odpowiednich hormonów. O potrzebnym do wykonania zestawie badań decyduje jednak lekarz ginekolog, który posiada pełną informację medyczną na temat stanu zdrowia kobiety.
Jak poronienie wpływa na kolejną ciążę? Przebieg ciąży po poronieniu
Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników – po poronieniu konieczne jest odczekanie 3 miesięcy do momentu podjęcia ponownej próby starania się o dziecko. Jest to związane z koniecznością regeneracji tkanek po obumarciu płodu. Co więcej, po przebytym poronieniu warto wykonać badania z krwi, aby wykryć potencjalne przyczyny wystąpienia poronienia. To również czas, aby w razie potrzeby zadbać o swoje zdrowie psychiczne, gdyż dla wielu kobiet utrata ciąży jest doświadczeniem niezwykle trudnym.
